Ludzie bezdomni - motyw bezdomności

Bezdomność to główny wątek w powieści. Pojmowana jest jednak bardzo szeroko i czasem w nieoczywisty sposób. Tytułową bezdomność możemy rozumieć:

• dosłownie (jako brak miejsca zamieszkania),
• jako brak poczucia przynależności (np. do grupy społecznej, do grupy zawodowej),
• jako osamotnienie w życiu prywatnym, brak własnego miejsca na ziemi (własnej rodziny, obecności najbliższych),
• jako brak sensu życia.

Te „różne bezdomności” odnajdujemy w życiorysach m.in.: Judyma, Joasi i Korzeckiego.

Judym nie potrafił utożsamić się z żadną grupą społeczną. Pochodził z proletariatu, ale po zdobyciu wyższego wykształcenia stał się obcy w rodzinnym środowisku. W wyższych sferach z kolei nie był akceptowany. Niewielu wspierało jego projekt działania na rzecz najuboższych. Judym nie znalazł też swojego nowego domu ani we Francji, ani w Polsce.

Joasia najbardziej tęskniła za założeniem własnej rodziny. Była przekonana, że z Judymem odnajdą swoje miejsce na ziemi i oboje położą kres własnej bezdomności.

Inżynier Korzecki cierpiał z powodu braku przynależności i poczucia zagubienia. Bohater jest wcieleniem młodopolskiego dekadenta. Pesymistyczny, nadwrażliwy, przekonany o nieodwracalnym zepsuciu świata. Korzecki należał do osób życzliwych i pomocnych. Nie potrafił jednak odnaleźć się w otaczającej go rzeczywistości. Uwięziony we własnych lękach ostatecznie popełnił samobójstwo.

  Dowiedz się więcej